Present Simple to najczęściej używany czas w języku angielskim. Jest on pierwszym czasem, który poznaje się podczas nauki angielskiego – nawet wtedy, gdy jeszcze nie wiemy, jak faktycznie się nazywa. Wykorzystywany jest na każdym kroku i jego znajomość, a także poznanie choć garści słówek, pozwoli na podstawową komunikację w języku angielskim – wbrew pozorom można w ten sposób przekazać naprawdę wiele! Nie przedłużając, przedstawiamy czas Present Simple w pigułce.
Kiedy używamy czasu Present Simple?
Present Simple to czas teraźniejszy. Choć nie używamy go do opisywania czynności, które dzieją się w momencie mówienia (tzn. nie powiemy na przykład: Właśnie myję okna), to w lista jego zastosowań jest naprawdę szeroka:
– Mówienie o cechach osób i rzeczy.
Przykład: Helen is clever. (Helena jest mądra).
– Mówienie o stanach stałych, rzadko się zmieniających.
Przykład: John lives in London. (John mieszka w Londynie).
– Mówienie o czynnościach powtarzających się, stałych, nawykach i zwyczajach.
Przykład: Adam walks his dog three times a day. (Adam wyprowadza swojego psa trzy razy dziennie).
– Opisywanie praw natury, faktów z życia znanych powszechnie.
Przykład: Water boils at 100 degrees Celsius. (Woda gotuje się w 100 stopniach).
– Gdy wyrażamy uczucia: to like (lubić), to love (kochać), to hate (nienawidzić).
Przykład: I like ice-cream. (Lubię lody).
– Gdy mówimy o wydarzeniach, które mają ustalony termin, na przykład w rozkładzie jazdy lub planie seansów kinowych.
Przykład: The train to Cracow leaves at 7 p.m. (Pociąg do Krakowa odjeżdża o 19:00).
Konstrukcja zdania twierdzącego w czasie Present Simple
Najprostsze zdanie w czasie Present Simple może składać się wyłącznie z dwóch słów. Jego niezbędnymi elementami jest bowiem podmiot (czyli w uproszczeniu osoba wykonująca czynność lub opisywana) oraz orzeczenie (czyli ta część zdania, która wyraża czynność naszego podmiotu – często w dużym uproszczeniu mówi się, że chodzi po prostu o czasownik):
| PODMIOT
(osoba) |
+ | ORZECZENIE
(czasownik) |
+ | RESZTA ZDANIA
(jeżeli występuje) |
| My parents | love | hiking. | ||
| Moi rodzice | kochają | wędrówki. |
Uwaga: jeżeli mówimy o 3. osobie liczby pojedynczej (on, ona, ono: he, she, it) do czasownika dodajemy końcówkę „-s”. Szczegółowo opisaliśmy odmianę czasownika poniżej.
– Dodajemy końcówkę „-s” do czasownika w 3. osobie liczby pojedynczej
W przypadku większości czasowników odmiana w czasie Present Simple jest wyjątkowo nieskomplikowana. Wystarczy pamiętać o dodawaniu końcówki „-s” do czasownika głównego w 3. osobie liczby pojedynczej. Za przykład niech posłuży nam czasownik to like, czyli lubić:
| Liczba pojedyncza – singular | Liczba mnoga – plural | ||
| I | like | we | like |
| you | like | you | like |
| he, she, it | likes | they | like |
– Dodajemy końcówkę „-es” do czasownika w 3. osobie liczby pojedynczej – czasowniki zakończone na –ss, –sh, –ch, x, –o
W przypadku czasowników, które w podstawowej formie kończą się na –ss, –sh, –ch, x, –o, zamiast dodawania końcówki „-s” dodajemy „-es”. Dzięki temu dużo łatwiej je wymówić.
Za przykład niech posłuży nam czasownik to kiss, czyli całować:
| Liczba pojedyncza – singular | Liczba mnoga – plural | ||
| I | kiss | we | kiss |
| you | kiss | you | kiss |
| he, she, it | kisses | they | kiss |
– Odmiana czasownika „to be” (być) w czasie Present Simple
Wyjątki zdarzają się wszędzie – nawet w tak prostym czasie jak Present Simple. Koniecznie trzeba nauczyć się na pamięć odmiany przez osoby bardzo potrzebnego czasownika: to be, czyli być:
| Liczba pojedyncza – singular | Liczba mnoga – plural | ||
| I | am | we | are |
| you | are | you | are |
| he, she, it | is | they | are |
Konstrukcja zdania pytającego w czasie Present Simple
Aby utworzyć zdanie pytające, przed podmiotem dodajemy do lub does (w 3. os. l. poj.).
Spójrzmy na przykłady:
They like football.
Pytanie: Do they like football?
You swim well.
Pytanie: Do you swim well?
I speak English every day.
Pytanie: Do you speak English every day?
W przypadku zdań, w których podmiot występuje w 3. osobie liczby pojedynczej dodamy na początku does, jednocześnie pamiętając, by już do naszego orzeczenia nie dodawać końcówki „-s” ponieważ przenosi się ona do wspomnianego „does”:
Helen drinks milk.
Pytanie: Does Helen drink milk?
My mother thinks that my hamster is fat.
Pytanie: Does my mother think that my hamster is fat?
Camilla waters the roses she grows in the garden using this blue watering can.
Pytanie: Does Camilla water the roses she grows in the garden using this blue watering can?
Uwaga: w przypadku pytań tworzonych z wykorzystaniem czasownika „to be”, czyli „być”, nie dodajemy „do” ani „does”. Zamiast tego po prostu zamieniamy miejscami podmiot z orzeczeniem:
TO BE (forma odmieniona) + PODMIOT + RESZTA ZDANIA
I am a good student.
Pytanie: Am I a good student?
Andy is Adam’s best friend.
Pytanie: Is Andy Adam’s best friend?
Your cats are very fluffy.
Pytanie: Are your cats very fluffy?
Konstrukcja zdania przeczącego w czasie Present Simple
Tworząc przeczenie, pomiędzy podmiot i orzeczenie wstawiamy „do not (skrót: don’t)” lub „does not (skrót: doesn’t)”. Pamiętajmy, że podobnie jak w przypadku zadawania pytań, forma „does not” zarezerwowana jest dla 3. osoby liczby pojedynczej. Podobnie jak w pytaniach, jej użycie powoduje rezygnację z dodawania kolejnej końcówki „-s” do czasownika głównego:
PODMIOT + DO NOT/ DOES NOT + ORZECZENIE + RESZTA ZDANIA
My mother likes carrots.
Przeczenie: My mother does not like carrots.
I sing in a choir every week.
Przeczenie: I do not sing in a choir every week.
We start school at 8 a.m. every day.
Przeczenie: We don’t start school at 8 a.m. every day.
Uwaga: W przypadku czasownika “to be”, oznaczającego być zaprzeczamy poprzez dodanie samego „not” po tym czasowniku:
Brian and Helen are teachers.
Przeczenie: Brian and Helen are not teachers.
You are my tallest friend.
Przeczenie: You are not my tallest friend.
She is the Rolling Stones biggest fan.
Przeczenie: She is not the Rolling Stones biggest fan.
Określanie częstotliwości
Charakterystyczne dla czasu Present Simple jest wykorzystanie w konstrukcji zdania słówek określających częstotliwość. Pozwalają one wskazać jak często lub z jaką regularnością coś się dzieje. Wstawiamy je w określonej pozycji w zdaniu:
PODMIOT + OKREŚLENIE CZĘSTOTLIWOŚCI + ORZECZENIE + RESZTA ZDANIA
Ten układ będzie prawidłowy dla przysłówków częstotliwości:
always – zawsze
usually – zazwyczaj
normally – zwykle
sometimes – czasami
occasionally – od czasu do czasu
seldom – rzadko
hardly ever/ rarely – prawie nigdy
never – nigdy
Przykłady:
I always wake up at 7 o’clock. – Zawsze wstaję o 7.
My brother usually finishes school earlier than me. – Mój brat zwykle kończy lekcje przede mną.
They sometimes order pizza for dinner. – Oni czasami zamawiają pizzę na obiad.
PODMIOT + ORZECZENIE + RESZTA ZDANIA + OKREŚLENIE CZĘSTOTLIWOŚCI
Taki układ zastosujemy w przypadku określania częstotliwości przez:
every day / week / month / year – codziennie, każdego tygodnia / miesiąca / roku
once a week / month / year – raz w tygodniu / miesiącu / roku
on Mondays / Tuesdays… – w poniedziałki / wtorki…
Przykłady:
I wake up at 7 o’clock every day. – Codziennie wstaję o 7.
My brother finishes school earlier than me on Tuesday. – Mój brat we wtorki kończy lekcje przede mną.
They order pizza for dinner once a week. – Oni zamawiają pizzę na obiad raz w tygodniu.
Mamy nadzieję, że nasz krótki przewodnik po czasie Present Simple wyjaśnił wiele zagadnień związanych z wykorzystaniem tego czasu. Aby ułatwić sobie zrozumienie i zapamiętanie wspomnianych zasad, warto stworzyć mapę myśli. Pomocny będzie tu artykuł “Mapowanie myśli w nauce języka angielskiego”. Życzymy owocnej nauki!
