Najnowsze wpisy

Fiszki dla dzieci do nauki angielskiego
Kreatywna nauka

Fiszki do nauki angielskiego dla dzieci

W nauce języka angielskiego u dzieci ważne jest jej urozmaicanie wykorzystaniem przemyślanych i sprawdzonych pomocy naukowych. Do takich zaliczyć możemy fiszki, które od wielu lat są z powodzeniem wykorzystywane w uczeniu języków obcych. Dziś omówimy różne rodzaje językowych fiszek oraz podpowiemy, jak najefektywniej z nimi pracować. Wyjaśnimy również, dlaczego fiszki do nauki angielskiego dla dzieci są godnym polecenia oraz lubianym przez wielu uczniów wsparciem nauki.

 

Czym są fiszki do nauki angielskiego?

Fiszki do nauki języka angielskiego to najczęściej dwustronne karteczki, które na jednej ze stron zawierają słówko w języku polskim lub ilustrację, a na odwrocie jego anglojęzyczny odpowiednik. Nauka z wykorzystaniem fiszek polega na losowaniu z puli karteczek, a następnie próbie odgadnięcia słówka na odwrocie. Jeśli trafi się takie, które zostało już opanowane – doskonale! W przypadku trudności należy sprawdzić właściwą odpowiedź i fiszka wraca do pudełka. W ten sposób za jakiś czas zostanie ponownie wylosowana i znów będzie okazja do przypomnienia sobie nowo poznanego wyrazu lub zwrotu.

 

Bardziej usystematyzowany sposób uczenia się z wykorzystaniem fiszek, wymaga przygotowania pudełka z pięcioma przegródkami lub takiej samej liczby mniejszych pudełek. Pojemniczki oznaczamy cyframi od 1 do 5 lub kolorami, w zależności od wieku i preferencji dziecka. Ustalamy zasady – do jednego pojemniczka trafiają słówka, które już zostały opanowane. Do kolejnego – całkiem nowe lub trudne. A kolejne trzy to etapy „uczę się”, „powtarzam”, „już niemal umiem”. Po losowaniu dziecko samo decyduje, czy słówko zna już doskonale, czy też chciałoby je ponownie przećwiczyć. Istotą tej metody jest to, aby możliwie jak najczęściej wracać do słówek nowych, stopniowo eliminując te, które są już doskonale znane.

 

Taki sposób nauki to metoda Sebastiana Leitnera, która pozwala na niezwykle efektywne opanowanie materiału poprzez jego częste, kilkukrotne powtarzanie w odstępach czasu. Działanie tego systemu nauczania zostało wielokrotnie potwierdzone od czasu jego przedstawienia, które miało miejsce blisko 50 lat temu.

 

Fiszki do nauki angielskiego – kupione czy samodzielnie wykonane?

Na rynku istnieje wiele wydawnictw oferujących gotowe zestawy fiszek, dostosowane do różnych poziomów nauki. Wśród najmłodszych uczniów doskonale sprawdzają się fiszki obrazkowe. Nieco starsze dzieci, gdy opanują czytanie, mogą z powodzeniem wybierać z całej gamy zestawów tematycznych, zagadnień gramatycznych lub popularnych wyrażeń oraz idiomów.

 

Fiszki do nauki języka angielskiego dla dzieci można również w bardzo prosty sposób wykonać samodzielnie. Wystarczy nieco grubszy papier pociąć na paski lub w prostokąty wielkości wizytówki. Następnie po jednej stronie umieszczamy słowo w języku polskim, a na odwrocie jego znaczenie w języku angielskim. Praktyczną radą jest także uwzględnienie zapisu fonetycznego szczególnie w przypadku słów, których czytanie sprawia dziecku trudność. Do tej czynności najlepiej zaprosić same dzieci, dla których przygotowanie fiszek to okazja nie tylko do zabawy, ale również doskonała okoliczność do nauki.

 

Dzięki temu dziecko przygotowując karteczki do nauki, uczy się już podczas zapisywania słówek. Ponadto, w takim przypadku może dowolnie kreować zawartość swojego pudełka z fiszkami, na przykład wybierając słowa lub zwroty, których chciałoby się nauczyć. Samodzielne wykonanie fiszek pozwala również na zilustrowanie znaczenia wyrazu takim rysunkiem, który pozwoli zbudować skojarzenie, co ułatwi zapamiętywanie i przyspieszy naukę.

 

Skojarzenia, kontekst oraz zabawy, czyli jak rozbudować fiszki do języka angielskiego

Proste fiszki, składające się wyłącznie z pojedynczych słów i ilustracji, to dopiero początek możliwości wykorzystania metody karteczkowej. Bardzo dobre efekty – szczególnie wówczas, gdy dziecko opanowało już podstawy – przynosi rozbudowanie fiszek o całe zdania z przykładem użycia nowego słówka. Inną propozycją będzie przygotowanie fiszek, które zamiast tłumaczenia słów, będą wymagały odgadnięcia właściwego wyrazu niezbędnego, aby uzupełnić zdanie, na przykład umieszczając na jednej stronie: ……. old are you?, a na odwrocie odpowiedź: How.

 

Dzięki uzupełnieniu fiszek o całe wyrażenia dodajemy bardzo ważny element w nauce języka – kontekst. Szczególnie w przypadku nauki trudniejszego do opanowania materiału, na przykład wyrazów wieloznacznych lub idiomów, dużo łatwiej je zapamiętać mając szerszy obraz ich użycia w zdaniu.

 

Naukę języka angielskiego z fiszkami możemy także z powodzeniem połączyć z zabawą. Niezwykle przyjemnie można fiszkami grać w karteczkową wersję gry kółko i krzyżyk. Wystarczy rozłożyć 9 fiszek w układzie planszy i ustalić, że aby zająć daną pozycję trzeba przetłumaczyć zwrot znajdujący się na karteczce. Po skutecznym ruchu wystarczy oznaczyć zajęte pole, na przykład wykorzystując do tego pionki lub klocki w dwóch kolorach. Inną ciekawą zabawą są „fiszkowe historyjki”. Dziecko losuje kilka karteczek i tłumaczy ich znaczenie. Następnie próbuje z tymi nie zawsze logicznie powiązanymi wyrazami lub zwrotami ułożyć krótką historyjkę lub zdanie.

 

Poziom trudności dostosowujemy do możliwości dziecka – dwie wylosowane fiszki wystarczą do tej zabawy początkującym, starsze dzieci można zachęcić do spisania historyjek z wykorzystaniem pięciu lub większej liczby karteczek. A ponieważ umawiamy się, że zdania nie muszą być logiczne, to zdania jak My cat is wearing green trousers nie powinny nikogo dziwić. Im zabawniejsze – tym lepiej!

 

Zachęcamy do wykorzystania fiszek do nauki języka angielskiego dla dzieci. Dzięki nim nauka może przebiegać szybciej, a z czasem dzieci same coraz chętniej będą sięgać do nich, aby powtórzyć i sprawdzić co zapamiętały.

 

25 września 2020 0 comment
0 Facebook Twitter Google + Pinterest
Złość dziecka - jak sobie z nią radzić?
Wychowanie

Jak reagować na złość dziecka zachowując spokój?

Złość jest z jednej strony podstawową i bardzo ważną emocją, z drugiej – jest emocją trudną, a jej doświadczanie nie jest przyjemne. Dotyczy to zarówno przeżywania własnej złości, jak również towarzyszenia zezłoszczonemu dziecku. Być może złość dziecka czasami wzbudza w Tobie bezradność lub przytłacza intensywnością? Zastanawiasz się, jak w takich sytuacjach reagować – jak wesprzeć dziecko, zachowując przy tym spokój i nie eskalując trudnych emocji? W tym artykule znajdziesz kilka wskazówek, które pomogą Ci lepiej radzić sobie ze złością Twojej pociechy.

 

Czy złość u dziecka jest zła?

 

W naszej kulturze złość bywa odbierana przez niektóre osoby jako „coś złego”. Dochodzi tu często do mylenia złości z niekonstruktywnym zachowaniem pod jej wpływem. O ile sama złość dziecka, jak każda emocja, nie jest ani dobra, ani zła, o tyle bicie kogoś pod wpływem złości już z pewnością dobre nie jest. Co więcej – złość nie tylko nie jest zła, jest wręcz potrzebna!

 

Jest ona swego rodzaju sygnałem alarmowym, mówiącym nam o tym, że jakieś nasze potrzeby nie są zaspokojone czy nasze granice są przekraczane. Daje nam energię do działania w kierunku zmiany sytuacji. Dlatego odpowiadając na pytanie postawione w tytule dzisiejszego wpisu – „jak oswoić złość dziecka?” w pierwszej kolejności warto podkreślić, że należy ją w ogóle uznać. Jest to absolutna podstawa, by rodzic akceptował to, że jego dziecko czasami się złości.

 

Odrębną kwestią jest to, jak dziecko się pod wpływem tej złości zachowuje – jeśli przekracza czyjeś granice, należy je w tym powstrzymać i nauczyć innych sposobów radzenia sobie. Natomiast sama złość jako uczucie jest jak najbardziej w porządku. Dla dziecka bezcenne będzie, gdy usłyszy od mamy lub taty, że „ma prawo czuć złość, gdy kolega wyrywa autko, którym się bawi” albo „to normalne, że się złości, gdy koleżanka powiedziała komuś powierzony jej sekret”.

 

Jeśli natomiast dziecko zamiast tego słyszy, że „przesadza”, „nic takiego się nie stało”, „nie ma powodów do takiej złości” to dowiaduje się, że uczucie, które jest zupełnie adekwatną reakcją na to, jak zostało potraktowane, jest nie w porządku. To w przyszłości może prowadzić do problemów z konstruktywnym wyrażaniem złości i jej regulacją.

 

 

Trochę inne spojrzenie na dziecięce napady złości

 

Bycie w pobliżu dziecka, które przeżywa silną złość z pewnością nie należy do łatwych rodzicielskich zadań. W związku z tym, czasami w dorosłych może pojawić się chęć „zduszenia” dziecięcej złości w zarodku. Może to przybrać różne formy – od pochopnego załagadzania konfliktu i godzenia się na żądania dziecka wbrew własnej woli, po krzyk na dziecko i straszenie go, by natychmiast się uspokoiło.

 

Czasami tłumienie złości przebiega subtelniej i jest wyrażane w rodzinnych przekazach typu: „w naszym domu nigdy się nie kłócimy”, „grzeczne dzieci się nie złoszczą”, „nie wolno złościć się na mamę/ tatę/ brata”. Takimi sposobami może i udaje się uzyskać pewien powierzchowny spokój, jednak z pewnością pozbawia się dziecko niezwykle cennych okazji do tego, by nauczyło się, jak może sobie radzić z własną złością.

 

Można więc spróbować spojrzeć na te dziecięce napady złości trochę inaczej – jako na szanse do tego, by dziecko uczyło się regulacji emocji. Należy przy tym pamiętać, że żadne dziecko nie nauczy się tego samodzielnie. Tę umiejętność dzieci nabywają poprzez kontakt z drugą, dorosłą osobą – najczęściej są to rodzice, w dalszej kolejności dziadkowie, nauczyciele i inne, ważne dla dziecka osoby. Otrzymywanie pomocy w radzeniu sobie z intensywnymi uczuciami złości, frustracji czy cierpienia oznacza dla dziecka okazję do wykształcenia w mózgu zupełnie nowych ścieżek, które w przyszłości pozwolą mu uspokajać się samodzielnie w sytuacji stresu. 

 

Jako rodzic masz zatem ważne zadanie, by z jednej strony pomóc dziecku, gdy ono doświadcza złości, a z drugiej – by pokazywać mu na własnym przykładzie, jak radzisz sobie ze swoją złością. To też będzie dla niego cenna lekcja.

 

Dlaczego dziecko się złości?

 

Czasami dzieci reagują złością w sytuacjach, w których doświadczają prawdziwego cierpienia: coś poszło nie po ich myśli i w związku z tym są rozczarowane, zniechęcone, zdruzgotane. W zależności od wieku sytuacje te mogą być różne. Kilkulatek może się wściec, bo w lodówce nie ma jego ulubionego serka, a nastolatka wyprowadzi z równowagi brak zasięgu. Na twarzy dziecka widać rozpacz, wściekłość i bezradność. W takich momentach dzieci potrzebują wsparcia dorosłego, by mogły poradzić sobie z doświadczaną złością, ale także innymi emocjami, które się pod nią skrywają.

 

Są jednak także takie momenty, gdy dzieci okazują złość jako swego rodzaju żądanie, by rzeczy działy się dokładnie po ich myśli. Na ich twarzach nie widać cierpienia, a bardziej upór. Margot Sunderland, brytyjska psycholog i psychoterapeutka dziecięca, w swojej książce pt. „Mądrzy rodzice” pisze, że dzieci przypominają wtedy „małego Nerona”, którego żądania muszą być natychmiast spełnione. W takich momentach także wymagają określonych reakcji dorosłego, jednak innych niż wtedy, gdy ich złość jest spowodowana cierpieniem. 

 

Jak rozróżnić napady złości wywołane autentycznym cierpieniem od napadów „małego Nerona”? 

 

Gdy dziecko przeżywa napad złości z powodu cierpienia, na jego twarzy można dostrzec autentyczny ból. Jego ciało jest dosłownie „zalewane” hormonami stresu, przez co czuje się ono okropnie. Bardzo często zmiany w mózgu i ciele dziecka, zachodzące w trakcie napadu złości, powodują wyłączenie funkcji myślenia i ośrodków mowy. Zrozumienie tego faktu jest ważne, ponieważ próby „dogadania się” z dzieckiem w takim stanie są z góry skazane na klęskę – dziecko nie myśli wtedy logicznie i nie jest w stanie się dobrze wysłowić. Oczekiwanie, że opowie nam, co się wydarzyło i jak się czuje, jest w danym momencie stratą czasu.

 

Napad złości „małego Nerona” różni się znacznie od napadu złości wywołanego cierpieniem. Przeważnie nie towarzyszą mu łzy (lub są one dosyć „teatralne”) i dziecko jest w stanie wyartykułować swoje żądania, co często robi bardzo dobrze. Potrafi też przedstawić mnóstwo argumentów przeciwko rodzicielskiemu „nie”. Ta sama sytuacja – na przykład odmowa kupienia zabawki podczas wizyty w sklepie – u jednego dziecka może wywołać autentyczną rozpacz i wściekłość, a u drugiego napad złości „małego Nerona” użyty po to, by dostać to, czego dziecko chce. Dlatego ważne jest, by wrażliwie obserwować dziecko, gdyż reakcje rodzica w zależności od tego, w jakim jest ono stanie powinny być inne.

 

 

Jak wspierać dziecko, gdy doświadcza złości związanej z cierpieniem? 

 

W takich momentach ważne jest, by dziecko wróciło do równowagi i znowu poczuło się bezpiecznie. Pomocne mogą być krótkie, spokojne komunikaty. Można na przykład powiedzieć dziecku „widzę, że jesteś bardzo rozgniewany” bez wdawania się w dłuższe dywagacje. W przypadku młodszych dzieci czasami pomaga wzięcie na ręce i czułe przytulenie – jednak tylko, jeśli dziecko wyrazi na to zgodę i gdy jesteś spokojny/a. Przytulanie „na siłę” lub wtedy, gdy rodzic sam jest „strzępkiem nerwów” przyniesie efekt odwrotny do zamierzonego.

 

Często w sytuacjach, gdy dziecko jest naprawdę „zalane” przez złość najlepiej upewnić się, że jest bezpieczne i po prostu przeczekać. Złość (jak większość emocji) ma to do siebie, że jest jak fala – przypływa i dosyć szybko odpływa, wystarczy zatem taki przypływ złości spokojnie przeczekać. Gdy minie, warto z dzieckiem porozmawiać po to, żeby pomóc mu rozpoznać i nazwać to, czego doświadcza. „Byłeś naprawdę wściekły, gdy nie zgodziłam się na zakup tego samochodu” – w ten sposób można dziecku połączyć emocję z wydarzeniem, które ją spowodowało. Rozmawiając z dzieckiem o złości można pokazywać mu, że ma ona różne stopnie nasilenia.

 

Czasami dziecko może być wściekłe, zagniewane, a czasami po prostu poirytowane. Ważne jest, żeby dziecko miało poczucie, że obok niego jest ktoś spokojniejszy niż ono, kogo ta sytuacja nie przerasta, kto jest w stanie o niej porozmawiać i kto nie odrzuca dziecka z powodu tego, co ono czuje. Czasami pomocne będzie wspólne poszukanie różnych sposobów poradzenia sobie w danej sytuacji. Wyobraźmy sobie dziecko, które zezłościło się na młodszego brata, bo ten zburzył zbudowaną przez starszaka wieżę z klocków. Takie dziecko mogłoby usłyszeć, że ma prawo czuć złość, bo nikt nie lubi, gdy jego praca jest niszczona. Później razem z rodzicem mogłoby się wspólnie zastanowić, jak na przyszłość zabezpieczyć swoje prace przed bratem. 

 

Metody radzenia sobie z napadami złości „małego Nerona” 

 

Tu sytuacja jest nieco inna – dziecko nie cierpi, a bardziej próbuje przeforsować coś, na czym mu zależy. Robi to jednak w nieodpowiedni sposób (np. rzucając się, krzycząc, tupiąc). Istotne jest, żeby nie ulegać tego typu „prośbom”, bo można nauczyć dziecko, że taka metoda jest skuteczna. Ważne jest także (choć zapewne niełatwe), by zachować spokój i nie doprowadzić do eskalacji trudnych emocji. Z dzieckiem, które jest wściekłe, ponieważ czegoś nie dostało i próbuje to siłą uzyskać, nie warto w danej chwili negocjować. Przykładowo, jeśli dziecko krzyczy, domagając się kawałka ciasta, można mu odpowiedzieć: „chętnie porozmawiam z tobą o tym, czego chcesz, ale za jakiś czas, jak ochłoniesz i będziesz mówił spokojnie”.

 

W przypadku starszych dzieci można odwołać się do tego, że taka metoda domagania się czegokolwiek na dłuższą metę nie przysporzy im przychylności innych. Można powiedzieć: „gdy będziesz krzyczeć i rozkazywać ludziom, nie zechcą ci pomóc. Jeśli czegoś potrzebujesz, wymyśl taki sposób proszenia, który wzbudzi moją życzliwość. Jeśli będziesz potrzebował w tym pomocy, daj mi znać”. Czasami pomocne będzie odwołanie się do poczucia humoru dziecka i – nawet w trochę przejaskrawionej formie – „odegranie” tego, jak dziecko się zachowuje. Tu bardzo ważne jest, by zrobić to z szacunkiem do dziecka i wyczuciem, żeby nie poczuło się ono wyśmiewane czy wręcz upokorzone.

 

Można powiedzieć, że jest to ogólna prawidłowość – w sytuacjach, w których dziecko próbuje uzyskać coś krzykiem czy siłą nie należy mu ulegać, jednak nie wolno przy tym upokorzyć dziecka. Nie należy mówić mu np. „taki jesteś już duży, a zachowujesz się jak rozkapryszony dwulatek, wstyd!”. Jako rodzic pamiętaj, żeby rozmawiać ze swoją pociechą w taki sposób, by nie straciła ona swojej godności. 

 

Złość jest jedną z podstawowych i zupełnie naturalnych emocji. To, czy dziecko nauczy się, jak sobie z nią radzić zależy w dużym stopniu od ważnych dorosłych z jego otoczenia: rodziców, dziadków, nauczycieli. Dlatego codzienne sytuacje, w których dziecko przeżywa złość, mogą stać się świetną okazją do tego, by wspierać je w regulacji tej emocji. Taka umiejętność to ważny zasób na całe późniejsze życie dziecka. 

 

 

Autorka: Justyna Kobyra, psycholog dziecięca

22 września 2020 0 comment
0 Facebook Twitter Google + Pinterest
Kreatywna naukaWychowanie

Język angielski dla pierwszoklasisty – wszystko, co warto wiedzieć

Wielu rodziców pierwszoklasistów zastanawia się, jak odpowiednio zaplanować edukację językową swoich dzieci. Nasuwa im się sporo pytań i dylematów, np. kiedy jest odpowiedni moment na rozpoczęcie nauki angielskiego lub w jaki sposób zajęcia dla dzieci powinny być zorganizowane. Wielu z nich odczuwa również lęk, aby nie przespać odpowiedniego momentu – przecież nauka języka to proces, który powinien być rozłożony na lata i być przeprowadzony w rzetelny sposób. W końcu w dzisiejszych czasach dobra znajomość języka angielskiego to podstawa – niezależnie od tego, czy egzaminy i certyfikaty mają dla rodziców znaczenie czy nie. 

 

Postanowiliśmy zatem odpowiedzieć na najczęściej pojawiające się pytania i dylematy rodziców, którzy myślą o kursie języka angielskiego dla swojego siedmiolatka. 

 

Czy pierwsza klasa to dobry moment na rozpoczęcie kursu języka angielskiego?

 

Biorąc pod uwagę ogromne możliwości dzieci w tym wieku – tak! Pierwsza klasa to bardzo dobry czas na rozpoczęcie nauki języka obcego. To nie przypadek, iż formalna edukacja rozpoczyna się właśnie w tym okresie. Zagadnienia, których siedmiolatki nauczą się bardzo szybko poprzez zabawę, śpiewanie piosenek, rymowanie i interakcję z rówieśnikami, po kilku latach byłyby dla nich trudniejsze do tak szybkiego opanowania. 

 

Plastyczne i wręcz stworzone do nauki chłonne umysły siedmiolatków, dzięki wykorzystaniu pedagogiki zabawy, są w stanie przyswoić ogromne ilości materiału w zupełnie ‘’bezbolesny’’ sposób, co wciąż z nieopisaną radością obserwujemy na naszych kursach. 

 

Dodatkowo, to właśnie na tym i na wcześniejszym etapie dzieci mają ogromne możliwości nauczenia się poprawnej wymowy i intonacji oraz opanowania wszystkich dźwięków, charakterystycznych dla danego języka obcego. Im później rozpoczęta nauka, tym bardziej usztywniony aparat mowy i mniejsza szansa na fonetyczne mistrzostwo.

 

Im wcześniej dzieci zaczną podejmować próby komunikowania się w języku angielskim, tym większe prawdopodobieństwo, że w przyszłości będzie on dla nich czymś naturalnym.  

 

 

A co z połączeniem adaptacji szkolnej z nowym wyzwaniem, jakim są dodatkowe lekcje z nową grupą i nauczycielem?

 

Rodzice boją się, że dodatkowe wyzwania dla siedmiolatków w postaci nowego miejsca, nauczyciela i grupy uczniów,  mogą być dla dziecka niepotrzebnym obciążeniem, co negatywnie wpłynie na jego psychikę. To normalne, że rodzicom towarzyszą tego typu obawy.

Oczywiście wszystko zależy od dziecka. Jeśli jest niezwykle nieśmiałe, ma trudności z wchodzeniem w nową grupę, trzeba do tego podejść ostrożnie. 

 

Najlepiej w takim przypadku znaleźć takie miejsce, w którym będą koledzy lub koleżanki z klasy czy z przedszkola, do którego chodziło dziecko. Warto wybrać lokalną szkołę językową, znajdującą się w pobliżu podstawówki, do której uczęszcza dziecko. Wtedy szanse na spotkanie kolegi czy koleżanki rosną.

 

Niezależnie jednak od natury dziecka, ważne jest, aby znaleźć miejsce, które stawia nie tylko na dobrą jakość uczenia, ale również na atmosferę towarzyszącą nauce, poczucie bezpieczeństwa i budowanie relacji z rówieśnikami. 

 

Trzeba pamiętać, że jeśli dziecko ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa, to jego możliwości adaptacyjne i rozwojowe są ogromne. Może się okazać, że dużo lepiej zintegruje się z grupą na dodatkowych lekcjach, niż z klasą, z którą przebywa na co dzień. Co więcej, być może właśnie na zajęciach pozalekcyjnych zacznie rozwijać swoje pozytywne skojarzenia z nauką i wchodzeniem w nowe sytuacje społeczne.

 

Poza tym ważne jest, aby metoda stawiała na mocne strony dzieci, a nie na rywalizację, porównywanie, ocenianie i skupianie się na ewentualnych porażkach. Pierwszak musi czuć, że popełnianie błędów jest ok, że ważniejsze od ładnie wykaligrafowanych literek jest to, że podjął się wyzwania, zrobił coś po raz pierwszy i że poczuł z tego powodu radość, wewnętrzną satysfakcję. Nauczyciele na zajęciach dodatkowych, którzy w świadomy sposób podejdą do procesu uczenia (również poprzez budowanie pozytywnej atmosfery i poczucia bezpieczeństwa u dzieci), mogą bardzo wesprzeć dziecko w adaptacji szkolnej. 

 

Pamiętaj, że adaptacja Twojego pierwszaka to szeroki proces. Jest to czas, kiedy zacznie poznawać świat, w którym coraz częściej będzie działał jako niezależny człowiek, który musi umieć o siebie zadbać. Jeśli trafi na miejsce, w którym będzie miał pozytywne doświadczenia, mniejszy strach będzie towarzyszył mu w przyszłości w kolejnych  tego typu sytuacjach.

 

 

Czy moje dziecko nie będzie przeciążone?

 

Wszystko zależy od Twojego dziecka i konkretnego grafiku aktywności pozalekcyjnych. Jeśli macie bardzo bogatą siatkę zajęć dodatkowych, to dziecko może czuć się przeciążone. Warto zastanowić się nad tym,  co jest Twoim priorytetem. 

 

Oprócz tego jednak należy poszukać takiej metody, która jest dopasowana do możliwości i potrzeb dziecka. Zajęcia dla siedmiolatka powinny być bardzo zróżnicowane i niezwykle dynamiczne. Siedzenie przez większość czasu w ławkach oczywiście nie jest najlepszym rozwiązaniem. Aktywności, które będą oddziaływać na wszystkie zmysły, stwarzać okazję do interakcji między dziećmi, wykorzystywać wiele elementów gier i zabaw, muzykę oraz metodę projektową, mogą paradoksalnie umożliwić dzieciom odreagowanie szkolnej rutyny.  

 

Czy lekcje powinny być indywidualne czy grupowe?

 

Jeśli chodzi o naukę języka obcego, to dzieci zdecydowanie powinny uczyć się w grupie. Potrzebują rówieśników, aby było dynamicznie, wesoło i po prostu ciekawie. Dodatkowo, najnowsze badania mówią o tym, że dzieci dużo więcej i lepiej uczą się poprzez współpracę między sobą, niż gdy to nauczyciel jest centralną postacią w klasie.

 

Czy grupa powinna być jak najmniejsza?

 

Zdecydowanie nie. Po pierwsze dynamika zajęć bardzo cierpi, jeśli grupa jest malutka. Niestety wielu atrakcyjnych aktywności językowych nie da się wtedy przeprowadzić. Poza tym, gdy trafi się w grupie jeden lub dwóch uczniów, którzy będą często opuszczać zajęcia, zaburzy to bardzo realizację programu i będzie miało wpływ na energię lekcji. 

 

Jeśli obawą rodzica przed nieco większymi grupami jest brak indywidualnego podejścia do ucznia ze strony nauczyciela, to dobrze jest pamiętać, że podejście to zależy od samego nauczyciela, a nie wielkości grupy. Nauczyciel, który nie dostrzega indywidualnych potrzeb ucznia, może zarówno nie zaobserwować ich na lekcji w większej grupie, jak i podczas spotkań z dwoma lub trzema uczniami. Oczywiście nie chodzi tu o grupy 20- czy 30-osobowe, bo takie są zdecydowanie za duże.

 

Ile powinny trwać zajęcia?

 

Jeśli chodzi o zajęcia angielskiego dla siedmiolatków, to z naszych doświadczeń wynika, że optymalnym czasem na lekcje jest 70 minut. Dlaczego nie 45 minut? Bo czynności porządkowe (rozebranie się, wyjęcie książek, sprawdzenie obecności, sprawdzenie, co dzieci zrobiły w domu) w tej grupie wiekowej zabierają sporo czasu, a na czysty proces nauczania zostaje go znacznie mniej. 

 

Dzieci muszą się rozgrzać, osadzić na lekcji, nabrać śmiałości, aby aktywnie w niej uczestniczyć. Czasami dobrze jest mieć również przestrzeń na to, aby przedłużyć aktywność, która akurat bardzo przypadnie dzieciom do gustu. 

 

Co więcej, nie możemy też zapomnieć o powtórkach, które są bardzo ważnym elementem procesu dydaktycznego. Nauczyciel nie powinien gnać z materiałem. W nauce języka kluczowe jest powtarzanie tego, co było na wcześniejszych lekcjach. W przypadku zajęć z dziećmi oznacza to aktywności, które pozwalają uczniom w sposób maksymalnie atrakcyjny utrwalić materiał z poprzednich lekcji. Na to wszystko potrzeba czasu.

 

Biorąc to wszystko pod uwagę, 45 minut to zbyt mało czasu, aby  w odpowiedni sposób zrealizować zaplanowany materiał. Wiemy również, że obecność dziecka na zajęciach, bywa dla rodziców niemałym logistycznym wyzwaniem, w które angażowane są często osoby trzecie. Wychodzimy zatem z założenia, że warto ten czas w pełni wykorzystać. 

 

Czy dzieci powinny być w jednym wieku, czy mogą być łączone np. z sześcio- czy ośmiolatkami?

 

Według nas optymalne środowisko dla siedmiolatków to takie, w którym dzieci są w homogenicznej grupie wiekowej, czyli uczą się tylko z siedmiolatkami. 

 

Obecność w tej samej grupie dzieci starszych, a więc bardziej doświadczonych szkolnie i z lepiej rozwiniętą umiejętnością czytania i pisania, może powodować, że nasz siedmiolatek będzie czuł się niekomfortowo. Mogą trafić się również uczniowie, którzy będą robić wszystko, aby nadążyć za grupą. Istnieje jednak ryzyko, że będzie się to odbywało kosztem przeogromnego wysiłku, który odbije się na ich ogólnym dobrostanie. 

 

Drugi rodzaj sytuacji, czyli dołączenie siedmiolatka do młodszej grupy, to tylko pozornie lepsze rozwiązanie. Mimo że w tej sytuacji dziecko będzie miało poczucie, że dobrze sobie daje radę z wyzwaniami, to po prostu kurs, który odpowiada na możliwości i potrzeby sześciolatka nie będzie wykorzystywał w odpowiedni sposób potencjału Twojego pierwszoklasisty.

 

Podsumowując – jeśli mamy taką możliwość, zapiszmy dziecko na zajęcia, w których siedmiolatki nie są wymieszane z dziećmi w innym wieku.

 

Czy dzieci powinny mieć prace domowe po lekcji angielskiego?

 

Wszystko zależy od rodzaju pracy domowej. Jeśli jest ona okazją do szybkiej powtórki, jej forma jest dla dzieci atrakcyjna i przede wszystkim nie zajmuje dużo czasu, to jest ona jak najbardziej uzasadniona i mile widziana. Należy pamiętać, że w nauce języka obcego podstawą jest systematyczność i jak najczęstszy z nim kontakt. 

 

Czy mogę jeszcze w jakiś sposób jako rodzic wspierać dzieci w edukacji językowej?

 

Możesz! Wiarą w możliwości dziecka, kultywowaniem nastawienia na rozwój, a nie na osiąganie szybkich i spektakularnych sukcesów. Dobrze jest pytać z zaciekawieniem o interesujące momenty lekcji czy o to, czego ciekawego dziecko się nauczyło – wtedy łączymy angielski z miłymi wspomnieniami i zakotwiczamy przekonanie, że angielski jest pozytywnym doświadczeniem. 

 

Dodatkowo, warto dziecko wspierać w samodzielności – podkreślać wartość przypominania sobie piosenek z lekcji, rysowania słówek we własnym słowniczku itp. Możecie też bawić się w szkołę, ale nie na zasadzie, że rodzic poprawia dziecko (od tego jest nauczyciel). Pozwól dziecku nauczyć Cię tego, co pamięta z lekcji i baw się dobrze 🙂

 

Jak nie zacznę w pierwszej klasie to czy wszystko jest już stracone?

 

Nie, jednak nie bez przyczyny szkołę zaczyna się w wieku 7 lat – to dobry moment na rozpoczęcie formalnej edukacji ze względu na szczególny etap rozwojowy, w którym znajdują się dzieci. 

 

Na co zwracać uwagę, wybierając dodatkowe zajęcia językowe dla pierwszaka?

 

Sprawdź, czy program szkoły językowej jest zaplanowany długoterminowo, na lata. Czy posiada ścieżkę edukacyjną, na której możesz zobaczyć, na jakim etapie będzie Twoje dziecko w 4, 6, 8 klasie. Zrobienie ciekawego kursu dla dzieci – takiego, aby chciały w nim wziąć udział, to oczywiście nie lada wyzwanie, jednak to, co stanowi o prawdziwej wartości programu nauczania szkoły to również to, w jaki sposób szkoła ma zaplanowany program.

 

Warto sprawdzić, w jaki sposób szkoła planuje rozwijać poszczególne sprawności językowe, w jaki sposób przygotowuje do brytyjskich egzaminów Cambridge, egzaminu ósmoklasisty a potem matury.  To ważne, aby mieć pewność, że droga edukacyjna, którą właśnie zacznie podążać Twój siedmiolatek, jest odpowiednio zaplanowana. 

 

 

Oprócz tego, warto pamiętać o kilku aspektach:

 

 

  1. Sprawdź metodę i podejście do kwestii związanych z nastawieniem na relacje i poczucie bezpieczeństwa uczniów.
  2. Nie wybieraj lekcji zbyt krótkich. To ważne, aby Twoje dziecko mogło maksymalnie wykorzystać czas lekcyjny i wyszło z nową dawką wiedzy, z powtórzonym materiałem z poprzednich zajęć. I uśmiechem na twarzy, bo podczas zajęć był czas na ulubione gry i zabawy językowe.
  3. Koniecznie upewnij się, w jakiej grupie dziecko będzie się uczyło – najlepiej niezbyt małej, bo dynamika zajęć wtedy na tym bardzo cierpi.
  4. Sprawdź, jakie jest podejście szkoły do powtarzania materiału w domu i przede wszystkim, jaki jest na to pomysł, aby nie zniechęcić tym dzieci do nauki.

Na koniec, pamiętaj o tym, że dzięki wcześnie rozpoczętej nauce języka, dzieci mimowolnie uczą się, czym jest język obcy jako system i jak go najskuteczniej przyswajać. A to już poważna inwestycja w naukę kolejnych języków w przyszłości! 

 

Autorka: Tonia Bochińska

17 września 2020 0 comment
1 Facebook Twitter Google + Pinterest
audiobooki po angielsku dla dzieci
Kreatywna nauka

Audiobooki po angielsku dla dzieci – czy warto włączyć je do nauki języka?

Dzisiejszy wpis poświęcimy audiobookom po angielsku skierowanym do najmłodszych odbiorców. Czy warto włączyć audiobooki w języku angielskim do nauczania dzieci? W jaki sposób wybrać odpowiedni audiobook do nauki języka angielskiego? Jeżeli szukasz metody wspierania nauki języka angielskiego u dzieci, ten artykuł jest właśnie dla Ciebie!

 

Jak audiobook może wspierać naukę języka?

 

Już jako dzieci uczymy się swojego pierwszego języka głównie poprzez słuchanie. Najpierw uczymy się jego brzmienia, a dopiero później nabieramy zdolności do poznawania znaczenia słów, zwrotów, całych zdań. Ten naturalny proces zaczyna się już w łonie matki, czyli na długo przed tym, gdy wyrośnięty malec zaczyna rozkosznie powtarzać pierwsze głoski za mamą, a dobrych kolejnych kilka lat upłynie do jego pierwszych prób nauki liter i czytania.

 

Dlatego podczas nauki języka obcego, warto zadbać, aby przebiegała ona w jak najbardziej naturalny sposób. Oprócz standardowego poznawania alfabetu, znaczenia słów i zasad gramatycznych, bardzo ważne jest także osłuchiwanie się z językiem.

Dzięki regularnemu słuchaniu treści w języku angielskim, uczymy się, jak brzmi ten język oraz pobudzamy zupełnie inne niż podczas klasycznej nauki obszary mózgu. To proces bardzo zbliżony do tego, jak dzieci uczą się swojego pierwszego języka. Osłuchanie z językiem ma ogromne znaczenie wtedy, gdy zaczynamy podejmować własne próby komunikacji. Dzięki włączeniu słuchania do procesu uczenia się, łatwiej opanować prawidłową wymowę, co dla części uczących się stanowi duże wyzwanie. To jednak nie wszystko!

 

Bo dzieciom jest łatwiej!

 

W poprzedniej części tekstu wspominaliśmy jak istotną rolę w nauce języka u dzieci pełni słuchanie. Właśnie dlatego audiobooki w języku angielskim są tak istotne, gdy chcemy wspierać naukę u naszych pociech. Dzięki temu wykorzystujemy ich pierwotną, wrodzoną umiejętność uczenia się ze słuchu, a to pozwala na łatwiejsze i przyjemniejsze poznawanie języka.

 

Audiobooki otwierają przed dziećmi inny świat, podobnie jak bajki. Wszyscy wiemy, jak trudno przyciągnąć dziecięcą uwagę na dłużej, prawda? A jednak można zauważyć, jak chętnie słuchają książek czytanych przez nauczycieli lub rodziców. Dzieci uwielbiają słuchać i jeśli chcemy połączyć tę przyjemność z nauką – audiobooki sprawdzą się doskonale!

 

Dlaczego angielski dla dzieci z audiobookiem staje się łatwiejszy?

W nauce języka angielskiego audiobooki dla dzieci pozwalają na osiągnięcie innych korzyści niż te, płynące z wykorzystania filmów (także animowanych). Dlaczego? Powodów jest kilka. Pierwszy z nich to możliwość włączania audiobooka także podczas wykonywania innych czynności, na przykład zabawy klockami. Dziecięcy umysł jest niezwykły, elastyczny, chłonny jak gąbka i nawet jeśli dziecko pozornie skupia całą swoją uwagę i aktywność na zabawie, tak naprawdę słucha i zapamiętuje (także nieświadomie) niemal wszystko, co słyszy. Nawet jeśli nie jest w stanie opowiedzieć nam treści tego, co usłyszało, w jego pamięci odnotowuje się brzmienie, melodia, a przecież właśnie na tym nam zależy.

 

Mózg o wiele chętniej wraca do rzeczy znanych i nawet słowa zapamiętane nieświadomie, później jest dużo prościej opanować podczas innych form nauki. Warto podkreślić, że jako dorośli także posiadamy tę cechę, zatem jeśli uczymy się języka obcego, włączajmy na przykład podczas podróży samochodem audiobook, nawet jeśli nie opanowaliśmy jeszcze podstaw. Na efekty nie będzie trzeba długo czekać!

 

Audiobooki świetnie nadają się do tego, by uprzyjemnić proces nauki, zachęcając odbiorcę do skupienia uwagi, aby mógł on poznać do końca przedstawioną historię. Dziecko, chcąc dowiedzieć się, jak zakończy się opowieść, musi uważnie słuchać, starać się zrozumieć wypowiadane zdania, wykorzystując ograniczony zasób słownictwa domyślać się ich znaczenia. Zupełnie tak jak wtedy, gdy uczyło się swojego pierwszego języka. Nie wystarczy patrzeć na ekran, by po zachowaniu postaci wywnioskować co się wydarzy. Ta koncentracja, skupienie na odbiorze treści, jest ogromną zaletą audiobooków.

 

Jak trudno zachęcić do uważnego słuchania wie zapewne każdy nauczyciel, a my dorośli jako byli uczniowie także na pewno doskonale pamiętamy, że o wiele prościej przychodziła nam nauka, kiedy jej przedmiot nas interesował. Dlatego też słuchanie audiobooków w języku angielskim jest bardzo korzystne dla osób uczących się tego języka.

 

Jak wybrać audiobook do nauki języka angielskiego dla dziecka?

 

Wybierając audiobook starajmy się przede wszystkim dostosować jego treść i poziom trudności (często oznaczany w opisie) do aktualnego stanu umiejętności dziecka. Przy nauce najmłodszych dzieci doskonale sprawdzają się krótsze słuchanki, szczególnie te, które pozwalają zachęcić maluchy do zabawy (np. z piosenkami) i powtarzania oraz wspólnego śpiewu lub recytacji (nawet jeżeli dziecko powtarza „po swojemu”). Starsze dzieci, szczególnie te które opanowały podstawy języka, można zachęcać do słuchania dłuższych pozycji na przykład książek wydanych w formie audiobooka.

 

Mamy nadzieję, że zachęciliśmy Państwa do włączenia audiobooków do nauki języka angielskiego, które co prawda nie zastąpią klasycznej nauki przy wsparciu lektora, ale stanowić będą miłe jej uzupełnienie. Jesteśmy przekonani, że już wkrótce pojawią się pierwsze efekty, a nauka języka będzie jeszcze przyjemniejsza!

 

Tekst: Early Stage
Zdjęcie: Gustavo Fring

 

15 września 2020 0 comment
0 Facebook Twitter Google + Pinterest
Gimnastyka mózgu
Kreatywna nauka

Gimnastyka mózgu – jak pobudzić mózg do nauki?  

Wakacje już za progiem, dzieciaki ponownie w rzeczywistości szkolnej z mniejszym lub większym entuzjazmem 😉 – co możesz zrobić, aby ułatwić gładkie przejście do regularnej nauki? Pomóż mózgowi swojego dziecka! Naucz je gimnastykować swój mózg. W jaki sposób? Jak pobudzić mózg do nauki?

 

Co zrobić, aby wesprzeć koncentrację dziecka?

  1. Pozwól dziecku na przerwy w trakcie nauki

Po pierwsze i najważniejsze – przerwy przyjazne mózgowi! Jak pobudzić mózg do nauki? Co 30-45 minut, w zależności od wieku i poziomu koncentracji dziecka, zachęcaj dziecko do przerwy. Gimnastyka, wygłupy, zagadka czy rysowanie z pewnością odświeżą aktywność mózgu poprzez większy dostęp do tlenu i zwykłą zmianę aktywności. Jeśli potrzebujesz konkretów – zajrzyj do artykułu.

  1. Zabawa w trakcie nauki wyzwala kreatywność u dziecka

Po drugie, ciekawa nauka – naucz dziecko się uczyć ☺. Jeśli uczy się języka, niech korzysta z dostępnych materiałów – piosenek, które zapadają w pamięć dzięki melodii i rytmowi oraz rymom, ciekawych historyjek, których pełno w podręcznikach i zabawom językowym. Jeśli potrzebujesz inspiracji – może wykorzystaj skarby jesienne do nauki?. Mózg najlepiej uczy się, gdy korzysta ze wszystkich zmysłów i humoru. Jeśli Twoja pociecha uczy się akurat nowych słów, możecie stworzyć zabawną historyjkę ze sobą w roli głównej pewną nieoczekiwanych zwrotów akcji? Nie musicie używać wyłącznie angielskiego – ważne, żeby skorzystać z niego do powtarzania docelowych słów. 

  1. Zagadki motywują dziecko do szukania rozwiązania

Po trzecie, zagadki, pytania, pobudzanie do myślenia. Mózg uwielbia problemy do rozwiązania, a rozwiązując je ćwiczymy koncentrację, samokontrolę i aktywujemy system nagrody w mózgu. Dzięki temu kultywujemy motywację wewnętrzną. Im częściej gimnastykujemy mózg zadając mu pytania otwarte (raczej DLACZEGO? albo JAK? niż na przykład CZY?), tym bardziej będzie czujny i zmotywowany do nowych wyzwań. Zagadki możemy wymyślać samodzielnie lub poszukać ich w Internecie, zwykła gra w kalambury czy wisielec na przykład z hasłami po angielsku sprawią na pewno więcej przyjemności i będą bardziej efektywne niż przepisywanie słów w celu ich zapamiętania. 

  1. Ćwiczenie wyobraźni u dziecka sprzyja poznawaniu nowych słówek

Po czwarte, nastaw dziecko na kreatywność – mózg uwielbia tworzyć, pracować z wyobraźnią, personalizację i emocje. Dobrym ćwiczeniem dla mózgu jest na przykład zabawa w skojarzenia – weź jakiekolwiek dwa angielskie słowa i zapytaj swoją pociechę o to, w jaki sposób się ze sobą łączą. „An apple and a pear” to oczywiście owoce, ale już „a banana and tall”? Dziecko może narysować Pana Banana, który obdarzony jest niesamowitym wzrostem, zatem uwielbia grać w koszykówkę ☺. Wymyślanie nie zna granic ☺

  1. Zapewnij dziecku właściwy odpoczynek

Po piąte, sen i dobre odżywanie – niewyspany człowiek nie jest w stanie przyswoić zbyt wiele wiedzy, kiepsko działa też jego koncentracja. W końcu dobra przerwa to odpowiedni odpoczynek. Naucz dziecko dbać o regularne wysypianie się i odżywianie o stałych porach. Dziecko nie może uczyć się, gdy nie otrzymało odpowiedniego pożywienia, przede wszystkim śniadania, które powinno być zdrowe i pożywne. Jabłko lub banan i pestki słonecznika zamiast słodkiego batonika na drugie śniadanie? Doskonały pomysł! Dla pracy mózgu najlepsze są owoce i warzywa (w szczególności zielone, jajka, olej z lnu, łosoś, nasiona, ziarna zbóż, razowe pieczywo, kasze, ziemniaki, fasola, soczewica, ryby, mleko, orzechy).

 

Autorka tekstu: Beata Wysocka, metodyczka Early Stage
Zdjęcie: Olia Danilevich

8 września 2020 0 comment
1 Facebook Twitter Google + Pinterest
Nowsze wpisy
Starsze wpisy